Prematür ejakülasyona güncel yaklaşım

Prematür ejakülasyon (PE), tüm yaş gruplarını etkileyen en yaygın görülen ejakülasyon bozukluğudur. Hastada psikolojik strese ve özgüven kaybına yol açan, yaşam kalitesi üzerinde negatif etkisi olan klinik bir durumdur. Primer PE’nin esas tedavisi farmakoterapi iken kazanılmış PE’de altta yatan sekonder nedenlerin tedavisi daha önemli olabilmektedir. Davranışsal tedaviler ilk aşamada kullanılmalı ve farmakolojik tedavilere eşlik etmelidir. Prematür ejakülasyon tedavisinde kullanılabilecek farmakolojik ajanlar selektif serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI), topikal anestezikler, tramadol, trisiklik antidepresanlar (TCA), fosfodiesteraz-5 inhibitörleri (PDE5i), α-1 blokerler ve bunlardan bazılarının kombinasyonlarıdır. İnvaziv girişimler deneysel olup kılavuzlar tarafından önerilmemektedir. Tedavide hasta ve partner uyumu başarıyı getiren en önemli faktör olarak söylenebilir.

Current approach to premature ejaculation

Premature ejaculation (PE) is the most common ejaculation disorder affecting all age groups. It is a clinical condition that causes psychological stress and loss of self-confidence in the patient and has a negative effect on quality of life. While the main treatment of primary PE is pharmacotherapy, treatment of the underlying secondary causes may be more important in acquired PE. Behavioral treatments should be used in the initial phase and accompany pharmacological treatments. Pharmacological agents that can be used in the treatment of PE are selective serotonin reuptake inhibitors (SSRI), topical anesthetics, tramadol, tricyclic antidepressants (TCA), phosphodiesterase-5 inhibitors (PDE5i), α-1 blockers and some combinations of these. Invasive interventions are experimental and not recommended by the guidelines. Patient and partner compatibility can be said to be the most important factor that brings success in treatment.